एक रिपोर्टका अनुसार अहिले लाओसका जलविद्युत क्षेत्रमा काम गर्ने विशेषज्ञहरूमा अधिकांश नेपालीहरु नै छन् । जलस्रोतविज्ञ हरिमान श्रेष्ठका अनुसार  जलस्रोतको क्षेत्रमा नेपाल ब्राजिल पछिको दोस्रो धनी देश हो। जलस्रोतको सदुपायोग नगरिकन नेपालले विकासमा कोल्टे फेर्न सक्दैन ।

विदेशमा तयार भएको शैक्षिक जनशक्तिलाई नेपालले काम दिन नसकेको कारण यस्तो परिस्थिति सिर्जना भएको हो । देशबाट रोजगारीका लागि लाखौंको संख्यामा युवाहरूको पलायन र  त्यत्तिकै संख्यामा विद्यार्थीहरूको पलायन सानो राष्ट्रिय चुनौती होइन ।

शिक्षा मन्त्रालय वैदेशिक अध्ययन अनुमति शाखाकै अनुसार सरदरमा दैनिक ५०० जना नेपाली विद्यार्थीहरुले यस्तो अनुमति लिने गरेका छन् । वैदेशिक अध्ययन शाखाकै अनुसार एक वर्षमा १ लाख भन्दा धेरै विद्यार्थीहरु अध्ययनका लागि देश बाहिर जाने गरेका छन् । ३ करोड जनसंख्या भएको हाम्रो देशबाट वर्षेनी १ लाख विद्यार्थीले देश छोड्नु सामान्य आँकडा होइन ।

वैज्ञानिक, जीवनमुखी, सीपमूलक र राष्ट्रिय भावनाले ओतपोत राष्ट्रिय पाठ्यक्रम निर्माण गर्नुपर्दछ  । नेपालमा विदेशी ‘थिंकट्यांक’हरुले तयार गरेको पाठ्यक्रम पढाइ हुन्छ । जुन पाठ्यक्रम जीवनमुखी छैन । त्यसैले देशको परिस्थिति र अवस्थाले माग गरे अनुरूपको शिक्षा व्यवस्था नहुँदा मुलुक शैक्षिक रुपमा नै समस्याग्रस्त छ । नेपालमा शिक्षा व्यवस्थामा आमूल परिवर्तन नगरिकन युवा विद्यार्थी पलानलाई रोक्न सकिने छैन र देश विकास अनि समृद्धिको सकारात्मक संक्रमणको दिशामा अगाडि बढ्न पनि सकिँदैन ।