ललितपुरमा मिरियम दिदिले चाहिँ माया गरेर गाउँलेहरुको मुखको खटिरा समाप्त पार्न चामलको ढुटो दिएकी थिइन । गाउँलेको साथमा रहेको खानेकुरा गाउँलेलाई नै फिर्ता दिइन् तर ज्ञान सहित फिर्ता दिएपछि पो गाउँलेको आँखा खुलेछ । ढुटोमा रहेको विभिन्न किसिमका भिटामिनहरु पो उनीहरको औषधी रहेछ । कस्तुरी मृगले आफ्नै नाभीमा रहेको कस्तुरीको बारेमा थाहा नपाएर यता र उती खोज्दै हिँड्छ । 

                                                                                                                                   

“त्यहाँ मानिसहरु गरिब छन्, खाद्य असुरक्षा छ” भनेर चामल पठाउने सरकारले त्यहाँका खानेकुरालाई विस्थापित गरेको छ । अछाममा गहँु फलेर रोटी खाने चलन थियो । “गहुँ त्यहाँबाट बाहिर निर्यात पनि हुन्थ्यो” जिल्लाका प्रमुक जिल्ला अधिकारी तथा अन्य अधिकृत स्तरका कर्मचारीहरु नै भन्छन्–“अहिले त सरकारले चामल पठाएर, मानिसहरु चालम मात्रै खोज्छन् गहुँ पनि रोप्न छोडे । रैथाने खेतीको उत्पादन र त्यसको प्रयोग निकै लोप भयो, चामलको परिकार खान पाएकोमा स्थानीयहरु गौरवान्वित महसुर गर्छन् ।” 

क्याल्सियम पाउनलाई चक्की खानु पर्दैन, गुन्द्रुक र ज्वानो खाए हुन्छ । शरीरमा लौह शक्ति तत्व बढाउन कर्कलो, भट्ट, मस्यौरा र गुन्द्रुकको प्रयोग उत्तम हुन्छ भनेर उहाँहरुले लेख्नुभएको छ । त्यसैको आधारमा मैले सबैलाई भन्दै आएकी छु आफूले त जीवनमा जहिले पनि प्रयोग गरिनै रहेको छु । 

मेरा कति डाक्टर साथीहरु त्यसमाथि पनि मोटोपन कम गर्नुपर्छ भनेर बिरामीलाई सिकाउने नै मोटामोटा छन् । रक्तचाप र मधुमेहको बिरामी छन् तर न उनीहरु खाना छोड्न सक्छन् न त योग गर्छन् । बरु समयसमयमा आफ्नो ठूलो भुँडी मसार्छन् र मीठो हाँसो हाँस्छन् । मेरो कुरा सुनेर पारु मरिमरि हाँसिन् र भनिन् “तपाईंका डाक्टर साथीहरुलाई सायद तपाईको कुरा अभैm पुगेको छैन ।’’